MP3

Mikołaj Święty nocą wędruje, w okna zagląda i nasłuchuje... . Wędruje nocą, bo dzień krótki, a oczekujących na prezenty dzieci dużo. Niełatwe zadanie, nie dla każdego. Cóż, nie ma nic niemożliwego dla świętego. Jego przyjście obwieścił brzęk dzwonka. W sali powitały go piski radości tak głośne, że oczekujące go dzieci z innych grup musiały być pewne, że jest już bardzo, bardzo blisko. Spodobała mu się piosenka "Mikołaj Święty", do której akompaniował odświętnie w tym dniu ubrany pan Marek, nasz nauczyciel rytmiki. Mikołaj wsłuchiwał się w nią uważnie poruszając rytmicznie kozakiem z długą, czarną cholewką. Zasłuchał się. My także w tym wyjątkowym dniu wyglądaliśmy odświętnie. Na jego przybycie przygotowaliśmy także nasza salę, migotała w niej ustrojona bombkami choinka, na tablicy w centralnym punkcie sali zawiesiliśmy ogromny portret długo wyczekiwanego gościa. Każdy z nas sam przygotował jego podobiznę. Mikołaj przyglądał się im wchodząc do naszej sali. Są podobne, ale różnią się detalami. Niektóre mają zmarszczone czoło, inne okrągłe policzki, wszystkie gęstą brodę. Do wykonania brody potrzebowaliśmy sporo drobnych kawałków papieru. Przygotowaniem rozdrobnionego papieru zajęliśmy się nieco wcześniej. Zadanie z pozoru łatwe, nawet przyjemne, jednak rwanie papieru sprawiło nam trochę kłopotu. Łatwo nie było, choć efekt nas zadowolił. 

Trudno było rozstać się z tak długo wyczekiwanym gościem, niektórzy próbowali go nawet zatrzymać.