MP3

Miniony tydzień był szczególny z dwóch powodów. A to dlatego, że rozmawialiśmy o naszym domu, tym, który tworzymy z najbliższymi nam ludźmi, czyli z rodziną. Oprócz tego rodzinnego jest jeszcze inny, ten, który jest domem dla wszystkich naszych rodzin, nasza ojczyzna. Do przedszkola przynieśliśmy zdjęcia naszych najbliższych. Było ich tak dużo, że stanęliśmy przed niełatwym wyborem, które z nich przypiąć do tablicy, a o których tylko opowiedzieć i odłożyć na biurko.

Chyba po raz pierwszy mieliśmy możliwość zaprezentowania się na forum grupy podczas opowiadania o bliskich ze zdjęć. To bardzo trudne zadanie, to zadanie - wyzwanie! Sensację i prawdziwą konsternację wzbudziła refleksja, że nasi bliscy mogą nosić te same imiona. Jak to możliwe?! "Hej, to jest mój Aleks!" "Nie, to mój, nie ruszaj. Ja też mam Aleksa!!". Takie toczył się spory.

A że bliscy są nam naprawdę bliscy, ciężko rozstawać się z nimi zarówno w realu jak i na fotografii. Trudno więc było zaakceptować prośbę, żeby zdjęcia zostały w przedszkolu jeszcze dzień lub dwa, ponieważ nie wszyscy zdążyli opowiedzieć o swoich. Przez te dni, kiedy towarzyszyły nam fotografie rodzin, dzieci co jakiś czas podchodziły i przyglądały się swoim bliskim, również bliskim koleżanek i kolegów. Toczyły się krótkie i dłuższe rozmowy. Byliśmy świadkami wzruszających wyznań miłości i tęsknoty.

Tydzień zakończył się równie wzruszającym momentem, kiedy razem, zgromadzeni jednej sali i odświętnie ubrani śpiewaliśmy hymn narodowy. To bardzo podniosły moment, w ten sposób budujemy przynależność do innej, nieco większej rodziny, którą jest nasz naród i domu, jakim jest nasza ojczyzna.

....