MP3

Dziesięć bałwanków było w jednym lesie, ni mniej, ni więcej, tylko właśnie 10.

Jeden się drapał do dziupli na drzewie i tak się zdrapał, że zostało 9.

Dziewięć bałwanków stało na polanie, dokładnie dziewięć, bałwan przy bałwanie.

Lecz jeden poczuł, że go kręci w nosie. Jak zaczął kichać, to zostało 8.

Osiem bałwanków stało w dalszym ciągu, lecz jeden bał się mrozu i przeciągów.

Więc włożył kożuch i okrył się pledem. Jak go odkryli, to już było 7.

Z siedmiu bałwanków jeden zaraz orzekł, że się poślizgać warto na jeziorze.

Lecz ledwie zdążył na jezioro wleźć, wpadł w taki poślizg, że zostało 6.

Tych sześć bałwanków stałoby do teraz, lecz jeden bałwan zaczął się rozbierać.

Chciał się ochłodzić, miał na kąpiel chęć – jak się rozebrał, to zostało 5.

Z pięciu bałwanków jeden zaraz ubył, bo go ciekawość przywiodła do zguby.

Nie wiedział, po co są kaloryfery – jak się dowiedział, to zostały 4.

Cztery bałwany stały w dwuszeregu, lecz jeden zaczął tupać na kolegów.

Tupał i tupał. Bo był strasznie zły, i tak się stupał, że zostały 3.

Te trzy bałwanki długo nie postały, bo jeden bałwan znał świetne kawały.

Z własnych dowcipów śmiał się:

– Cha! Cha! Cha!

I pękł ze śmiechu, i zostały 2.

A jak została tych bałwanków dwójka, to się zaczęła między nimi bójka...

Dziesięć bałwanków stało na polanie. Ile zostało? Oto jest pytanie!

Wesoły wiersz Wandy Chotomskiej był wstępem do nauki, zabaw teatralnych, prac plastycznych utrwalających pojęcia matematyczne. Efekty naszych działań możecie podziwiać na wystawie prac plastycznych (przeliczcie, czy bałwanków było właśnie 10).